Yalan dünyada yürürken bir gece vakti
Ben beni kaybettim bulamýyorum anne
Vuruldum kör kurþunla kanýyor sol yaným
Kimse görmüyor, sessiz çýðlýðýmý duymuyor
Kimseye derdimi anlatamýyorum anne.!
Ben hiç böyle çaresiz kalmamýþtým
Leyla urbasý cayýr cayýr üstümde yanýyor anne
Düþman bin kere vursa böyle yanmazdým
Yüreðimi alýp avcuma soðuk sulara atmazdým
Can dediðim gitmeseydi dibe vurmazdým
Uçan kuþtan medet ummaz böyle beklemezdim
Yüzüme bakýp ne oldu diye sorma anne
Ondandýr yürek alev alev yanarken lal oluþlarým
Ondandýr içim kan aðlarken sahte gülüþlerim
Analar yürekten nasýl aðlar bilirim
Sen bilme halimi dayanamazsýn anne.!
Hayat çemberinde insan tanýmak zor imiþ
Herkesin derdi kendine büyük gelir, aðlar imiþ
Yaþamadan bilinmez, acý teraziyle tartýlmaz imiþ
Sevda gergefinde, masal ülkesi nakþetmek zor imiþ
Fikir zikirden ise, neden zikrettiðine koþmaz aþýk.?
Neden, iki yürek ayrý yerde yanar kül olur aþk
Bu bilinmez umman içinden çýkýlmaz dert imiþ.!
Karþýnda akmayacak gözyaþým evlatlýk zor imiþ
Bundandýr sessiz feryadým Allah’a, dualarým sana
Sen görme halimi için kanar kýyamam anne.!
Elbet bir gün güneþ yine doðacak
Elbet bu yangýn gün olup sönecek
Beklemediðim anda çelme taksa da hayat
Kýrýlsa da kanatlarým,solsa da gülüþlerim
Dik yokuþlarý inancýmla aþýp þükredeceðim
Vurgunlar ceplerimde güneþe yürüyeceðim
Düþtüðü yerden kalkmasýný da bilir asi kýzýn
Tek baþýna koþmayý da bilir dikenli yollarda.!
Ben, dize dize dökülürken avuçlarýna
Kapat gözlerini acýlarýmý görme bilme yeter
Yeter ki senin sýcak kucaðýna sýðýnýp uyuyayým
Güzel düþler göreyim uçayým maviliklerde
Bulutlarýn ipekten saçlarýna dokunayým yine
Sen hiç terketme beni yanýmda ol yeter ki
Gel güneþi birlikte kucaklayalým anne.!
Duygu Þen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.