Tutunduðum yol, beni denize ulaþtýrdý, Dalgalardan oluþmuþ daðlarý eðdi rüzgar… Heyecanla kýrpýlan kirpiklerin benzeri Gecede yüz binlerce elmas yýldýz göz kýrpar
Issýz bir araziyi talan ediyor rüzgar Kýyýdaki sandalý çekmek istiyor deniz Çýktýðý son seferde kaburgasýný kýrdý Sevgilisinden ayrý, nasýl üzgün bilseniz…
Martýlar unuttular bir kýyýya yaslanmýþ Balýkçý köyünün gökyüzünü bu ara. Denize açýlmayan günlerde kahveleri Tüm sokaklarý kaldý aylak balýkçýlara.
Rüzgarlarýn arkasý büyük fýrtýna bekler, Dalgalar yükselerek aþar yamaçlarýný. Nasýl doyurur deniz balýk bile vermeden Bilinmez, bu zamanda, köyünün açlarýný.
Ýzmir-Eylül-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
ekrem bozkurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.