VUR BENİ

VUR BENÝ

O ne endam, o ne boy, anlatamaz söz bile,
Çýrpýnýp uçuþuyor, bak bastýðýn toz bile,
Çatýr çatýr çatlýyor, boncuktaki göz bile,
Aman nazar deðmesin ak göðsüne sar beni.

Gidiyorsun sen yine, yola destan yazarak,
Nazlý nazlý iþveyle, kurallarý bozarak,
Yakýyorsun yüreði, ince ince kazarak.
Duman olup uçmadan, sevdan ile kar beni.

Adým adým takipte, hayalim var gölgende,
Giremez kimsecikler, duvar ördüm bölgende,
Beni çeken bir güç var, gönlündeki sergende.
Ýnanmazsan bi zahmet, yüreðinden sor beni.

Bazý zaman üzülür, bazen aðlar coþarým,
Bitmeyen ümitlerle, hep arkandan koþarým.
Kendi garip dünyamda, hayalinle yaþarým.
Ümidimi kýrmadan, aman hayra yor beni.

Sen olmadan bak yine koca dünya dar bana,
Esirgeme ne olur, bir öpücük ver bana,
Bilip gören el âlem, neler neler der bana,
Eðer olmaz diyorsan, çek silahý vur beni.



Sosyal Medyada Paylaşın: