ÇOCUKLARIN GÖZ YAŞI
ÇOCUKLARIN GÖZ YAÞI
Þafak hicran eliyor, gece adlý elekten
Her gün baþka bir sýzý gün çalýyor felekten.
Çoçuktur kayýp eden varlýðýnda özünü
Eðer cami önünde açtý ise gözünü!
Bir yangýnýn içine akar göz yaþý akar
Anasý babasý sað, yetim künyesi takar.
Bizleriz fidanlara isyaný zerk edenler
Düþünsün evladýný sokaða terk edenler!
Kaldýrýmda can veren senin çocuðun olsa
Ne yapardýn bir düþün güzel çiçeðin solsa?
Merhamet kanlý býçak merhamet kara çalý
Sol tarafým yanýyor huzur evden kaçalý.
Kelimeler titrerken aðrýyorsa sol yaným
Size tuaf gelmesin bu küçücük isyaným:
Bir çocuk sokaktaysa baþlar çakal düðünü
Kulaklarýn yalanlar gözlerin gördüðünü.
Bülbüller ah ederken her birinin sesine
Neden gözyaþý düþer yalnýzca hissesine?
Nasýl ses çýkarmayýz vahþet dolu anlara
Tecavüz edilirken o küçücük canlara?
Duyduðum her haberle parçalanýrken etim
Nerede kontrol var, nerede var denetim.
Beyindeki soruyla boþ kalmaz dert hanesi
Sapýklarla dolarken devlet yetimhanesi.
Ýþlenen kabahate aðýr gelmez adalet
Aðla sýzla istersen çaðýr gelmez adalet.
Bu boynum bükülüyor çocuklarý anýnca
Ýyilik maðlup olup, kötülük kazanýnca.
Yüreðime köz oldu her mýsranýn arasý
Üzerinde benektir beyaz rengin karasý.
Anlam arar kaygýlar can çekiþir içimde
Günden güne soluyor hepsi farklý biçimde.
Kimisi küçük yaþta satýlýyor mal gibi
Kimi malý yüklenmiþ taþýyor hamal gibi.
On dördünde bir kýza diyorlar küçük gelin!
Tam ucunda dönüyor ucu yanýk pergelin.
Eðer sesi çýkarsa, töre çýkar ininden
Kim kurtarýr onlarý insanlýðýn kininden.
Her gün binlerce umut yeþeriyor adýnda
Düþleri vuruyorlar, yaþama inadýnda.
Kýzýlca kýyamette fokur fokur elemim
Nasýl noktayý koyup sussun benim kalemim...
Þevkat içeri girer, kapýlar aralansa
Nasýl uçar söyleyin güvercin yaralansa?
Bu tokadý onlara kahpe felek mi vurdu,
Hangi rüzgar esti de hangi ateþ kavurdu?
Kýþ; davetsiz misafir kar yaðar ince ince
Düþünürüm onlarý hazan vakti gelince.
Düþen kar ateþ olur, dert sarar her yanýmý
Sonbaharýn ardýndan duymadan isyanýmý.
Kývranan þu sokaklar çocuklarla üþüyor
Ne Eylül hazaný var ne bir yaprak düþüyor.
Ýþte o an baðrýmýn ortasýnda bir sýzý
Sizler attýnýz diyor bu topluma hýrsýzý.
Eskidendi çocuðun mutlulukla arasý
Þimdi elinde tiner, aðzýnda sigarasý
Mutluluðun bileti karaborsaya düþmüþ
Bir mafya var ülkemde çocuklara üþüþmüþ!
Nasýl bir vahþet ki bu çöplere atýyorlar
Çocuklarý öldürüp, organý satýyorlar.
Ona bir þey olursa yanar anne sinesi
O cennetten sunulan sevginin hazinesi.
Bir yavrunun çýðlýðý çýksa sinemi deler
Kapanýr gözlerime birden kara perdeler.
’’Çocuk’’ adý geçince herþey yeniden baþlar
Neyin intikamý bu, nedendir bu savaþlar ?
Boðazýma takýlan ekmekte o aþta o
Neden söyleyin neden vurulur savaþta o?
Saklanýr köþe bucak duysa bir silah sesi
Neden küçük bedende Azrail’ in nefesi.
Karnýmý doyuramam aþý yoksa tasýnda
Bütün ezgiler susar mutluluk notasýnda.
Onlar verir güneþe her an sarý ýþýðý
Onlar verir ateþe kýzaran sarmaþýðý.
Bir çoçuk yeþertiyor senin koca daðýný
Kimseler el uzatýp kesmesin budaðýný.
Körpecik bir fidana nefretini ekleme
Kýrýp çocuk kalbini büyür diye bekleme.
Susma ve sessiz kalma sende çare ne, öner
Bahsi geçen çocuksa nokta virgüle döner.
Onlar suç iþliyorsa yok mu bizim suçumuz?
Þimdi beyaz kaðýda kanasýn avucumuz.
Çocuk dipsiz okyanus, ne sonu var ne baþý
Ne olur hiç akmasýn, çocuklarýn göz yaþý!
ELÝF KESKÝN KARABULUT.../ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ŞİİRLERİN ŞAİRİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.