Kabusların yıldönümü...

17 aðustos Kabuslarýn yýldönümü
O boðucu sýcaðýn gecesinde..sere serpe uykulara daldýk..
Bir esinti uyuttu derin uykulara..vakit 03.05
Tarih 17 aðustos 1999..
Bir gecekondusuna beþ daire kazanmýþtý müteahitten....
Zaten köylüsüydü,bir daireyi fazlaya çýkarmýþtý..
Bir ton hurda demirden arttýrmýþ,bir iki ton çimentoya, bolca kumu katmýþtý...
Akýllý adamdý vesselam..hemþosuydu..o kadar kýyaðý olacaktý artýk...
Saðolsun...ikigöz gecekondudan..dikmiþti..koca apartmaný dört ayda...
Belediyecilerde damgayý vurmuþtu,dün akþam ki eðlenceden sonra...
Karar vermiþti zaten..oda olacaktý müteahit..
’’Para bu iþte ’’dedi.. yan döndü yataðýnda....mutlu.. paralý..uyudu...
Giriþ daireye oturttuðu anasýnýn..babasýnýn hatýrlarýný sormuþ...
Hayýr dualarýný almýþtý...huzurlu..gururlu..uyudu..
Kim uðraþacak sigorta iþiyle,ne olacak sanki...taþ gibi apartman...

Gökyüzü kýrmýzý ya çalmaya baþladý..köpekler havlamaya..uzaklardan..
Toprak aralanmaya baþladý,sular ýsýnmaya.....
Bir talaz,bir tufan,sallanmaya baþladý yere deðen ne varsa...
Uyandý..kalkamadý..yeltendi..koca gardolap bacaklarýnýn üstünde idi....
Yanýna bakmak istedi..ne otuz yýllýk hayat yoldaþý vardý..ne yan duvar...
Anammm dedii..babam..çocuklarýmm....
Bu felaket nedir... Allahýmmm....deprem oluyordu....
Çatýrtýlar...çýðlýklar..toz duman...bir anda bahçe kapýsýnýn sivri demiri girdi koluna..
Þaþkýn..acýyla haykýrarak bakmaya çalýþtý,saðýna soluna...
Sesimi duyan varmý diyordu bir yerlerden boðuk bir ses...
Sonra o da duyulmaz oldu....
Aðzýna dolmuþ kumlarý tüküremedi..kurumuþtu aðzý...
Kýrýk kemiklerinin acýsýný unutmak istercesine sýmsýký yumdu gözlerini...
Kelimeyi þehadet getirdi, içinden son bir gayret..
Ölüm’ün serin esintisini hissetti..uyudu....
Ýki göz gecekondudan dikilen apartmaný mezarlarý olmuþtu...
Ýyiki çocuklarý o gece erken uyumuþtu...
Gün ýþýdý.. felaketin üstüne...deniz ayrý,toprak ayrý almýþtý içine..yutmuþtu canlarý
Mahþer günümüydü Ya rabbim...Binlerce el binlerce týrnak topraðý kazýyordu...
Analarý,bebeleri canlarýný arýyordu...her çýkarýlan cana.. vakitsiz bayram yapýyordu...
Ölümün ellerine tutundu binlerce el... karýþtý topraða gözyaþlarý sel.. oldu sel..
O sabah çocuklar babasýz..anasýz.......sevdalar..yarsýz kaldýlar..
Hayatýn ortasýnda....yapayalnýz,...artýk...hep yalnýzdýlar....
Çaresizlik,acý...merak..oldu yaþamlarý
Kimseler unutmasýn o yaþanan anlarý....
Yapmasýnlar... kimseye isimsiz mezarlarý....




Sosyal Medyada Paylaşın: