Bu gece de aklým karýþýk Elim ayaðým buz kesiyor Dünya çok sesli bir koro misali Melodisini çýnlatýrken beynimde Ýçimden bir ses sessizlik diye yalvarýyor Þu içimdeki isyanýmý bir haykýrabilsem O zaman bir tutam huzur bulacak benliðim Huzur yok içimde Çevremiyse çoktan terk edip gitmiþ Kapatýyorum gözlerimi Volta atýyor kelimeler aklýmýn boþ sokaklarýnda Ne yapsam da olmuyor Susturmaya çalýþsam da susmuyorlar O kýsa süreli sakinlik Yerini akýl almaz bir kargaþaya býrakýyor
Sokaklarýmda birileri aþktan, sevgiden bahsederken Hep ikiyüzlü insanlar haykýrýyor sanki Ýçimde yapýlan bu izinsiz gösteriyi izliyorum boþ gözlerle Ýzlemek zorunda kalýyorum… Tanrým ne zaman yakalayacaðým ben huzuru? Her seferinde bir halka daha eklenmek zorunda mý Prangalarýn ayaklarýmda dolanan hatalar zincirine? Ýnan bana artýk yürümek çok ama çok zor Bu þehirde yaþamak çok zor Kýrýlan bir onuru onarmak çok zor Y.szgn
Sosyal Medyada Paylaşın:
PAMUKŞEKERİM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.