Bilmeyen Ne Bilsin Bileni Gönül

Bana yar olmadýk cahil aklýmý,
Bulamadým benden alaný gönül.
Bitmedi ömrümün hazan iklimi,
Daha ne kadarsa kalaný gönül.

Dünya dedikleri bir koca hanmýþ,
Yegâne davasý nefismiþ ben miþ,
Karýnca da bir can fil de bir canmýþ,
Kâmil olan sever yýlaný gönül.

Yiðidin alâsý deliden olur,
En muteber güller çalýdan olur,
Keramet sað iken ölüden olur,
Bilmeyen ne bilsin bileni gönül.

Dert ehline deva çileler gamlar,
Doyaný doyursun yarýmlar tamlar,
Ýsteyenin olsun düðün bayramlar,
Hani þu kapýnýn çalaný gönül.

Gözyaþýnda gülmek saklýdýr amma,
Umutlar düþlerde yüklüdür amma,
Iraklar yakýna eklidir amma,
Varsa bekleyenin geleni gönül.

Kim bulmuþ ki umduðunu tez elden,
Cümle yeþil kaçamazken gazelden,
Böyle gelmiþ böyle gider ezelden,
Var mý bu dünyanýn güleni gönül.

Daha ne zorlarsýn bilmem ki daha,
Baþ baþa baðlýyken baþ padiþaha,
Her hesabýn ucu çýkar Allah’a,
Gerisi dünyanýn yalaný gönül.

Rýzýklar kýsmete nasibe baðlý,
Bazen yavan ise bazen de yaðlý,
Kimisinin kýzý kiminin oðlu,
Evladýr hayýrlý olaný gönül.

KURTOÐLU’YUM kalan var mý burada,
Varýn yoðun bir nefesken arada,
Ersek de hoþ ermesek de murada,
Neyleyim gülünü laleni gönül.

12-Eylül-2015-Cumartesi/29-Eylül-2015-Pazartesi

Âþýk Rifat KURTOÐLU -- ÇORUM
Sosyal Medyada Paylaşın: