Üzül ...

Her insan kendini üzer dua’larýnda
anne sesine karýþýr ecel çaðýrýr ses
çarpýp çarpýp kendine bakarsýn
ürkek ellerinde sevdaya dair bir þefkat
ne garip kendine saðýr odalarýnda
bir bir sayýkladýðýn isimleri öldürürsün

zorladýðýn anda kendini ele veren
bir uçurtma misali göklerde maviliði
sere serpe üryan kendinden
aradýðýn ne? kendin mi - hatalarýn mý ?

sessizllik, kendini boðan bu cevapsýzlýk
bi yerlerde sakladýðýn suskularýn
biliyorum sende biliyorsun
benden daha iyi yazýyorsun
kendine kadar bu hayatýn
kendinden geçtiðini sende biliyorsun

þimdi tek tek okunasý bu hecelerin sahibi
þimdi kendine gelmeden ötelerden kendini
sil, bir daha sil, bak þimdi flu bir gölge bizimkisi
oynuyorum kendimle, ben bile kendimi bilmeden

ne çok yazýlýr ne çok çizilir, öldürün sevdiklerinizi
öyle yalancýktan sevmelere de kanmayýn
aslýnda kimse sevmez kolayýndan
doðru olunca anlarsýn dediklerimi

doðruluk baþ tacým benim
sevgi, aþk nimet bildiklerim

anlaþýlýr gün olur bir gün
kaç asýr geçtik bu köprüden
sevmeyin kimseyi hele de hak etmeyenleri hiç
silin gitsin
üzülürmüþ diye de korkmayýn
üzülsün zaten üzülsün giderken ....











Sosyal Medyada Paylaşın: