Vicdanım, ah vicdanım!
Vicdaným, ah vicdaným! Sýzladýn da ne oldu?
Adaletin yolunu gözledin de ne oldu?
Dava umutlarýný nazladýn da ne oldu?
Kýytýrýklar kuþattý emanetin baþýný,
Sen de boþa tükettin kýrk senelik yaþýný.
Þayet sýzlamasaydýn aðrýtmazdýn serimi,
Ve daðlamaz sinemi, yakmazdýn ciðerimi,
Ve dahi düþürmezdin dünyalýk deðerimi,
El alem bu sayede yürütürken iþini,
Sen de boþa tükettin kýrk senelik yaþýný.
Þöyle bir bak etrafa! Nerde hayâ, nerde ar?
“Ar eden kâr edemez” sözü deðil mi þiar?
Acýdýðýn toplumun sana ne faydasý var?
Kuzu senden yeð tuttu kurt denen gardaþýný,
Sen de boþa tükettin kýrk senelik yaþýný.
Melalden anlamayan nesle oldun aþina,
Dar-u dehre düþende kaldýn yalnýz baþýna,
Sen kýrk parça olurken adalet telaþýna,
Kudret eðdi baþlarý, bitirdi uðraþýný,
Sen de boþa tükettin kýrk senelik yaþýný.
Kudret deyip de geçme! Güç ola, beri gele!
Senden baþka kuvvete direnen kim de hele!
Bu sözüm tahakkuku direniþin bedele!
Herkes vezir yetirdi ipsizi, ayyaþýný,
Sen de boþa tükettin kýrk senelik yaþýný.
Ey vicdan sana deðil, sensiz olana sözüm,
Halden anlamayana hal açma iki gözüm,
Yanarsan Çakýr’a yan, gayrýsýna ne lüzum!
Mazlum zalimden aldý ihanet maaþýný,
Sen de boþa tükettin kýrk senelik yaþýný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.