Halep İstanbul’un İkiz Gardaşı
Söyle ey kör vicdan Halep’te bugün,
Arþý titretirken mazlumun ahý,
Devri bittiðinde bu fani mülkün,
Nereye gömersin bunca günahý?
Yakýp yýkýlýrken þehirler, yurtlar,
Seyre dalan göze kör denmedi mi?
Körpe kuzularý yutarken kurtlar,
Hesabý çobandan sor denmedi mi?
Hani bu sürünün çobaný nerde?
Ya kimi tutup da sormalý hesap?
Zalimin payitaht olduðu yerde,
Esedler, Yezidler olmaz mý kasap?
Ki her gün Kerbela ve her yer Halep,
Gönül coðrafyamda kan ve gözyaþý.
Ya hayat ya mezar, ya hiç ya da hep,
Bu gövde taþýmaz gayrý bu baþý.
Gökyüzü çatlayýp yarýldýðýnda,
Zillet dilemezse sendeki yürek.
Halep’te çocuklar vurulduðunda,
Kendi çocuðunu hissetmen gerek.
Ebrar mý, füccar mý olmak diledin?
Kayýtta deðil mi yoksa melekler?
Vicdanýný nefsine mi uladýn?
Halep’te ölürken taze bebekler.
Sen böyle deðilsin, bu olamazsýn!
Külünü kaldýr da közün görünsün.
Halep kan aðlarken sen gülemezsin!
Keþfine yönel de özün görünsün.
Þanlý tarihimin kadim sýrdaþý,
Sana arz ediyor derdi, sorunu.
Halep Ýstanbul’un ikiz gardaþý,
Sen ise Fatih’in asil torunu…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.