Ne zaman ki Kendi þeytanýný yarattý insanoðlu Ýçinin çürümüþ manevi hezeyanlarýný Kurban etti savaþa Ýþte o zaman korktum karanlýktan O zaman ürperdim en ufak çýtýrtý dan
Mermi çekirdeði kadar ucuz yaþamlarýn Namlu ucunda ölüm kokan yoksulluðunu gördüm Kaç kez iþtah kaçýran Bedenlenmiþ yaratýklarýn önünde Yargýlanan iyilikleri Yüceltilen kötülükleri Ve Umarsýzlýðýn diz çöktüðüne þahit oldu gözlerim
Bu yüzden uzun zamandýr Bir varmýþ, bir yok olmuþ masallarýn Gökten düþen "Hiç" elmasýyým Murada ermiþ, kerevete çýkmýþta deðilim Avuntudan ibaret, Süregelen bir döngünün içinde Kalabalýk içinde yalnýz Yalnýzken kalabalýk mutlu tekilliðim
Dilek USTA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dilek USTA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.