SAY Kİ YOKTUM...
Zaman,
Kurþulanmýþ bir gecenin,delik deþik uykusu.
Günlerden,
zürriyetini yitirmiþ bir aþkýn tam da ertesi....
Bodur sevinçlerin,
silik tebessümleri silüetimdeki....
Umut dediðin,
Sabaha çýkmayacak bir hastanýn çaresiz iniltisi....
Keþke duyabilseydin içimin sesini kaybetmiþ senfonisini...
Tut ki yoktum,belki de hiç olmadým...
Say ki,
hiç denk gelmedi ömrüne ömrüm...
Hiç karýþmadý g/özüne g/özüm...
Say ki,öldüm bir akþam üstü....
Ancak birkaç avuç toprak etti aciz bedenim..
Peki kim inkar edebilir,sevda vurgunu dizelerimi,
Kim görmezden gelebilir,her yerinden neþterlenmiþ gülüþlerimi...
Mesela herkes bilir,
Densizlige siktir çeken cümlelerimi,
Herkes bilir
narkoz iþlemeyen carmýh sancýsý sevinçlerimi,
Ama tek ben bilirim,
yazdýkça nasýl da ebedileþtiðini,
Her cümlede biraz daha devleþtiðini...
Bir ben bilirim,
Gelmeyiþlerine tutunan sabahsýz kalmýþ gecelerimi...
Ah keþke bilsen ardýndan ne þiirler infaź ettiðimi
Ve...
Cemal Süreya’nýn dediði gibi....
"Keþke yalnýz bunun için sevseydin beni.."
Yadigar Öztürk Yaman
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yadigar Yeliz Yaman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.