GÖNLÜMÜN ELİNDEN TUT

BÝR KIVILCIM YETERLÝ

Sessizliðin baðrýna dayamýþým baþýmý,
Beklerim bad-ý saba gelip kapýmý çalsýn.
Sessizce akýtýrým içime gözyaþýmý,
Damla damla birikip beni ummana salsýn.

Dökülür gözlerimden gözyaþým için için,
Mevsimler hep kýþ kalýr, baharým gelmez niçin,
Özümdeki ateþi harlayýp yakmak için,
Bir kývýlcým yeterli tutuþup köze dalsýn.

Bir yaným korku dolu, öbür yanýmda umut,
Ya gönül heybem dolsun, taþsýn mizaným yahut
Nazarýna sýðýndým gönlümün elinden tut,
Beni bana býrakma, ömrümü aþkýn alsýn.

Týlsýmlý bir pýnardan ab-ý hayat içerim,
Ruhumu sarsýn diye varlýðýmdan geçerim,
Bezm-i elest yurdundan sonsuzluða göçerim,
Yeter ki yüreðimde cananýn adý kalsýn.

En içten duygularla mühürledim nefreti,
Ümit ýþýklarýyla kuþandým son gayreti,
Veliler kervanýnda tadýnca ol hicreti,
Günbeyli’nin arzusu, vuslat vakti kýsalsýn.

Mahmut TOPBAÞLI

Sosyal Medyada Paylaşın: