ARDINA DÜŞTÜM
ARDINA DÜÞTÜM
Gönül bu sevdada yoruldu derken,
Leylâ’dan bir izin ardýna düþtüm…
Küçük bir dereden bile ürkerken,
Koca bir denizin ardýna düþtüm.
Gül-endam güzellikler dem dem uyanýr,
Lâhzada tükenir sanki bin asýr,
Çözmek istedikçe düðümlenir sýr,
Derunî bir sözün ardýna düþtüm.
Bilmem ne aradým ömrüm boyunca,
Kandýkça susardým, açtým doyunca,
Gülþende bülbülden aþký duyunca,
Goncada bir gizin ardýna düþtüm.
Hâlbuki deryaya dalmayacaktým,
Kendimi sulara salmayacaktým,
Ayrýlýk türküsü çalmayacaktým,
Hasretten bir sazýn ardýna düþtüm.
Bulduklarým aradýðým deðildi,
Daðlar kucak açtý, dallar eðildi,
Gönlüm tüm bunlarý iþaret bildi,
Küllenmiþ bir közün ardýna düþtüm.
Devran dönüp, kara kýþlar bitince,
Bülbül figan edip, kuþlar ötünce,
Közler alevlenip, duman tütünce,
Zirvede bir düzün ardýna düþtüm.
Gözle deðil, gönül ile bakýnca,
Irmaklar deryaya doðru akýnca,
Günbeyli’ye aþk þimþeði çakýnca,
Ebedî bir yazýn ardýna düþtüm.
Mahmut TOPBAÞLI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut TOPBAŞLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.