düş-üm

aklýnýn namlusuna sürülü düþ-sün
tetiði çek-sen
yüreðine saplanan düþ saçma-larý
kimi yaralar...

namluya son bak-ýþ
eðreti bir gülümse-me
git-erken...

baþka bir düþ, iliþ-ince düþ-üme
önemi yok sus-uþlarýn
doðruyu ilk elinden düþ-üren mi haklý...

istanbul-dum kendimi kendimde
herakleitos’un kaç bin yýllýk düþ-üne düþ-tüm
kalk-tým hiç kimse-m yok...

deniz kokusunda düþ yüzdürdüm
hep kendime dönen düþ-ümden
dökül-en damlada bul-dum kendimi/seni...

Sosyal Medyada Paylaşın: