Çýplak ayaklý koca bir dev, Çakýl taþlarýnýn üzerinde kaybettiði yüreðini arýyordu. Bir kaç gecedir korkuya kapýlmýþtý, Herkese yalan söylüyor amma yüzü kýzarmýyordu.
Geceleri sýrtýný sokak lambalarýný yaslayýp, Asfalta düþen ýþýkta,uçuþan kelebekleri sayýyordu. Gülüyordu, Sonra, Ölen kelebekleri avuçlayýp ardýndan aðlýyordu, Yine hüzünleniyordu.
Arabalarýn siren sesleri eþiliðinde, O koþuyordu yol ortasýnda, Göz yaþlarý,yer çekimine dayanamayýp düþüyordu topraða, Çýplak ayaklý koca dev,geri dönmek istiyordu masallarýna.
Ona göre bu dünya acýmasýzdý, Ýnsanlarý yalancýydý,o kelebekler için bile aðlarken, Ademden olanlar,tabiata karþý saygýsýzdý, Yüreðini buldu bir gece,dolunay baþýndan geçerken.
Geçti sudan yansýmasýnýn karþýsýna, Yüzüne dokundu uzun týrnaklý parmaklarýyla, Su da gördüðü yüzü, Her suya dokunduðunda þekil deðiþtiriyordu, Bu çok hoþuna gitti, Çünkü gülümsedikçe güzelleþiyordu, O kocaman bedeninde ki minicik yüreðini hatýrlýyordu.
Kýþ gelmeden,kar yaðmadan, Koca ayaklý dev masalarýna geri döndü.
Bu dünyayý hiç sevmemiþti, Soðuktan korktu,zira yaz ortasýnda bile üþüyordu, Hatýrladý yanýz ve þehirli dostlarýný, Geceleri karton üzerinde uyuyordu. Bu dünya ona ne ana ne de baba olamazdý, Çünkü bu dünya kendi çocuðuna bile sahip çýkmýyordu.
Vagif Seyyah Hüseynov
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.