oysa daha çocuktum çoktan mezar taþlarýna dönüþmüþtü çakýl taþlarým serin ýrmaða kapýlmýþtý bayram sevincim kýrmýzý pabuçlarým kýyýya vurmuþtu mülteci yitik gemilerim talihsizliðim ezelden
gözyaþlarýn sahibi annelerin entarilerinde simsiyah kuðular görmüþtüm matemin soðuk yüzü yýkanýrken kinle saðanak öfkeler dökmüþtüm oysa daha çocuktum
büyüdükçe... yerle yeksan baþým ipil ipil akan maviliklerde çýrpýnýr tut ellerimi kaybolmadan bu gezegende topraðýn iþtahlý kuytularý yutmadan cismimi indirme n’olur gözlerini bir mültecinin ulaþýlmaz menzili gibi umutsuzluðum olma hadi ellerime bir þeyler söyle
yaðmura düþlerimi karýp “denizcilerin bile irkildiði” bir gemi enkazý gibi býrak sende ufalansýn bu can ah can býrak “içinde tutuþsun kuru güz yapraklarý”
talih bir kere gülsün
gönül gençyýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
gönül gençyılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.