insanlar konuþur, konuþtuklarýnda canýn yanar ama bir þarký duyarsýn ve parçalanýrsýn kýrýlýr üzülür aðlarsýn...
kalbimin küçücük olduðunu unutup içine koskocaman bir aþký sýðdýrmaya çalýþtým kaybettim...
ben senin hayatýnýn kýyýsýndan bile geçemedim belki, ama sen benim dünyam oldun damarlarýmda senin yerine kan dolaþtýðý, kalbim býrak adýný duymayý, seni andýðý gün aðrýmadýðýnda seni unuturum belki bir ihtimal
Sosyal Medyada Paylaşın:
metalistmelek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.