Mevsimlerden yine hazan mevsimi aylardan eylül
Kehribar sarýsýna bulanmýþ her taraf
Hüznün rengârenk tonlarýyla girer gönüllere
Soru iþaretleriyle dolu benliðinde
Noktalama iþaretleri hâkimdir hazan mevsimine
Yorgunluklar baþ gösterir
Dökülür yapraklar birer birer sonbahar geldiðinde
Her biri savrulur bir tarafa
Ey hayat!
Hüznünü yaþýyorum dalýndan düþen
Sararýp solarak dalýnda tutunamayan
Rüzgârlarýn önünde savrulan yapraklarýn
Hüznünü yaþýyorum
Hazan mevsimiyle birlikte
Sonbahar rüzgârlarý esiyor yorgun gönlümde
Radyolarda sanki daha içli þarkýlar çalýyor
Çok yorgunum
Gönlüm yorgun
Yüreðim küs sevdalara
Dilim lal olmuþ suspus
Özlemlerin çýð gibi büyümüþ
Hasretin düðümleniyor boðazýma
Ýki gözüm iki çeþme
Yaðmur bulutlarý hazýr çakýyor þimþekler gözlerime…
Ey hayat!
Hazan mevsimiyle birlikte
Sararan yapraklar gibiyim yaþýyorum an be an sonbaharý
Gönlümde ki baharý kýþa çeviren bu mevsimin sonu ilkbahar olsa da
Ben hep “Güz gülleri gibiyim
Hiç bahar yaþamadým”
Ey hayat!
Aylardan eylülse eðer
Bulaþmýþsa kehribar sarýsý hüzünler yüzüme
Aynalara bakamam
Çünkü ne zaman aynaya baksam
Soluk kuru yapraklar gibidir yüzüm
Çok yorgunum, içim dýþým hazan mevsimi
Sokaklara çýkamam
Benimle yarýþýr soluk benizli yapraklar
Peþimi býrakmaz anýlar…
Ey hayat!
Ayaklarýna kapanýyorum ne olur al beni de
Dalýnda kalan son yaprak gibi bekletme
Býrak sonbahar rüzgârlarýnýn koluna
Savurup götürsün beni de yapraklar gibi
Götürsün uzaklara, onun olduðu her yere
Ey hayat!
Bir varmýþ bir yokmuþ diye baþlarmýþ masallar
Ekimin elleri gibi ellerim soðuk þimdi
Üþüyorum, bedenim, dudaklarým buza tutmuþ
Ey hayat, say ki ben hiç yaþamadým,
Say ki acýyý hiç tatmadým
Ýhanet nedir bilmedim
“Onlar ermiþ muradýna biz çýkalým kerevetine” diye
Mutlu biten masalým da olmadý
Yorgunum
Çok yorgun
Duy sesimi ey hayat!
Eylül yorgunuyum…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
22.09.2015