Aslýnda en büyük itirafý yaptýðýnýn farkýnda bile deðilsin. Habersizsin. “Dünyanýn bütün güzellikleri sanki kalbinde saklý, yüreðinin derinliklerinde kaybolmuþ, bütün kötü duygular” diyorsun ya son satýrlarda, bunlar benim özelliðim deðil. Senin görmek istediklerin bunlar. Bunlar senin yüreðinin hazinesi. Aþký tatmýþ bir varlýðýn satýrlarý. Bu senin hazinen ya sana özgü. Ýnsan kendi kalbinin hissettiklerini dillendirir. Gözlerinde ki ýþýltý vurur insanýn dýþýna. Gözlerinde hissettirir aþký. Ve kalemin ucunda, deryaya karýþýr o satýrlar. O sözler, Aþký deryadýr. Senin içinde saklanmýþ, aþk, sevgi ve güzellik. Yoksa dillenir mi sanýrsýn o naðmeler? Sen aþkýn ta kendisisin. Ancak þu aciz mýsralarý dillendirebilir benim yüreðim.
Aþký arar olmuþuz Þu fani ömürde Hep kilitli kalmýþýz Kendi meþakkatlerimizde Ne Yunus’u duyar gönlümüz Ne Mevlana’yý anlar Ruhu halimiz þaþmýþ
Aþk içimizde Aþk bizde saklý Ama onu ararýz Divane O ise içimizde pervane Döner durur Aþký semazen
Ey aþýðým diyen insan Önce bir içine baksan Aþk senin içinde Aþk senin yüreðinde Yunus gibi dolansan da Sonunda bulacaksýn kendinde
Ey cenneti gönlünde barýndýran varlýk Senin sözlerin anlatýr aþký Dillenir aþkýn satýrlarý Bu gönlü yakar Aþký Narýn 13.01.2014 15:00
Sosyal Medyada Paylaşın:
Havariler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.