Çok sevmek

Bizi kandýran o þarkýlar, o mavi gece
O sýcaklýðý beyaz ellerin, o ilk bakýþ
Sebepsizliðin sebep olduðu þafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanýþ.

Uzayan saçlar, alnýnda avuçlarýmýzýn
Ýþte o, insanýn bir yerde, aþka boyun eðmesi
Kýrýlmak, bölünmek, o hep bütünlenmek
O çok sevmek, tenin bir baþka tene deðmesi.

Yanmak mý o eski çaðlarda yanmak
Kül olup savrulmak rüzgara karþý
Ýlk kesilmiþliði maðrur ellerimizin
O çok sevmek, kanýmýzýn o ilk akýþý.

Ýþte pýnarlar, testiler, ýrmaklar, çeþmeler
Kanlý avuçlarla içmek aþký kanmadan
O kýyýlarýmýzdaki denizin ilk coþkunluðu
O çok sevmek büyütmek onu hep, orada o zaman

Kazýmak ulu aðaç gövdelerine adýmýzý
Yazmak her þeyi bir bir kumlarýn üstüne
O her iþkenceye mahkum olmuþluðumuz
O çok sevmek, daha çok sevmek günden güne.

Öyle delicesine, öyle korkunç, öyle çýlgýn
O çok sevmek o yanardað, o ateþ, o yangýn.

Sosyal Medyada Paylaşın: