Sevgili kýzým;
yýllar sonra sana yazdýðým
yeni bir ilk þiir bu
yazsam hepsini bir bir
belki roman olur, kim bilir?!
Daha gelmemiþtin dünyaya;
bir cenin idin
döllenmiþ rahminde annenin
bir buçuk aylýk hamileydi sana
ama sen bir an evvel
çýkmak istiyordun rahimden
doktora götürdük anneni
’Almalýyýz bu bebeði,
pek saðlýklý görünmüyor!’ dedi
fakat ben izin vermedim
doðmaný en çok ben istedim;
düðüm atýldý rahim aðzýna
kapatýldý acil çýkýþ kapýsý sana!
Günün böylece yetti,
anne karnýnda yaþama mahkumiyetin
nihayet bitti,
çözüldü düðüm, açýldý kapý
ve sen geldin dünyaya...
Üzüm karasý, çekik
japonimsiydi gözlerin
bilemezsin
nasýl batar içime
kirpiklerin, kaþlarýn
her aklýma geldikçe
saplanýr baðrýma bir hançer
kanýrýr gýrtlaðýma kadar,
onun için mahzun akar
gözlerimde yýllar
özlem dolu yaþlarýn...
Bilir misin
yýllar ne yaþa sýðar ne baþa,
bakmaya gör göz ile kaþa
akar geçer
yakar geçer
yýkar geçer sel gibi
niçin biz, baba - kýz
ayrý düþtük el gibi?!
Ýlk basamaklarýný koþarak
düþerek çýktýn hayatýn
ortaokul çaðýndaydýn
zaman zaman atýþýrdýk
sýrf annenin yüzünden;
sen deniz olurdun dalgalý
ben kýzgýn kumsal;
dalgalanýr dalgalanýr yatýþýrdýk...
Neyse boþ ver
geçti bütün bunlar
zaten hayat bir masal
aksilikler olmuþ,
asilikler olmuþtur;
insan ister istemez
elinde deðil, dolmuþtur...
Cennet dersin
dayanýrsýn cinnetin kapýsýna
ne dediysek demin
ana avrat, sille tokat
yemin üstüne yemin
yer misin yemez misin;
olur da, keçide bile olmaz
bu kadar kör inat?!?!
Oysa ben
hayatý ekip dikendim
tüm kahrýný çekendim
ne gözü yaþlý bir gül
ne gül üstünde dikendim;
peki neden tükendim?!?!
Atkýsý baþka, çözgüsü baþka
görgüsü baþka, örgüsü baþka
gözgüsü bambaþka,
dokunduk ipek bir halý
bir kilim gibi
ayaklar altýna serildik;
hiçbir þey kalmadý aþka,
gelen geçti üstümüzden
silindir gibi; ezildik b/üzüldük
iyiden iyiye becerildik!..
’Dandini dandini dastana
danalar girmiþ bostana’
kov bostancý danayý
yemesin lâhanayý;
eeee, eee, e...
Emeklerim gitti boþa
sýra geldi gözde yaþa
böylesi bir cehennemde
yaþanýrsa sen de yaþa!
***
Anýmsa, yine bir defasýnda
sitem ettik atýþtýk
baba- kýz kapýþýp tartýþtýk;
ne dedim de ne demiþtin
unuttum þimdi
kýzýp öfkelenmiþtim sana,
derin derin bakýp
’Gözlerin öyle demiyor ama?!’
demiþtin bana;
farkýndaydýn sevildiðinin...
Sevgili kýzým
bir gün beni yitireceksin
göremeyeceksin bir daha,
ama þimdiki gibi deðil;
beterin beteri var
yeterin biteri var,
beni kanser deðil,
sen bitireceksin...
Unutma,
bir yaþam borçlusun bana
kolaysa dünyaya gelmek
bir de sen beni
dünyaya getireceksin,
her hayatta biraz aþk ile öfke
sevgi ile nefret
emek var, alýn teri var!
Þaban AKTAÞ
21.09.2015