aðlamalarýn arasýndan
döke saça ne varsa görebildiðim
iþte onlarýn acýsýnda özledim seni
..
inatçý ve huysuz bir adamýn
kartpostalý acýyor þehrin duvarlarýnda
ne tuhaf ne amansýz bir rastlantý demeden
büyük bir hasretten boþalýyor tuzlu sularýn yetim hali
anlasana be sevgili
yüreðimi alýp da gitsem
hangi topraðýn gizlisinde saklayabilirim seni
aðýr hasta cümlelerin
tükenmeden kurþunlar serptiði bir hayatta
hangi aðaç gölgesinde arýnýr artýk sensizlik
peygamber aþkýna
suskun bir yoksulluðun tok olmasý adýna
yavaþça kýyametler düþkünü daðýndan
aþaðý iniyorum say
her patikanýn bombalanmýþ topraðý alýyor beni
ince bir yalnýzlýk acýyor kavruk düþlerimde
ve orada uyanan yaðmurlar birden tanýyor bizi
susarak baktýðým yýldýzlar çömeliyor karanlýk aðacýna
ahþap duygulardan dökülen yapraklar sarýyor aklýmýn geçmiþini
kývranarak boþ bir hayalde dokunuyorum sana
çocukluðumun
çok uzak bir büyümesinde kavrýyorum yokluðunu
ateþten duman alýyor sessizliðimi
ve ben yitirilmiþ ne varsa aþk adýna
duymazdan gelerek susmaya devam ediyorum
çýðlýklarýn sularýnda
burdaydým
yüzyýlýn çýkmaz bir yýlýndan sesleniyordum sana
içime dolan kuþlarýn kanatlarý deðiyordu þarkýlara
sen arkan dönük yýldýzlarý asýyordun denizin balkonuna
ve suretini doldurarak gözlerime
koþtuðum sokaklar aðlýyordu ihtimallerin utangaç vaktinde
ben seni özlerken
hiç bilmediðim yanýlgýlarýn ateþlerinden dökülüyordum ýrmaklara
ardýndan
baðýra bildiðim kadar seviyordum seni
þehrin dört duvar sokaklarýndan çýkarak merdivenden gökyüzüne
geride býrakýyor sanýyordum sensizliði
kaðýttan umutlarýn arasýna sýkýþýyor sanýyordum hayaller
soluma düþen akvaryumda çoðalýr diye düþünüyordum aþk
ve sandýðým gerçeklerde yüzü koyun düþüyordum susmalara
ikide bir özlediðim
soðuk mevsimin buðusunda kaldý ellerim
artýk hissedebildiðim kadar kaybettim
geride bir avuç deniz feneri
bir akýllýk düþ kaldý
masumiyete bir ömürlük zamanda
..
ütopya topla aniden büyümüþ hayal için..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.