Yeryüzüne Küskünüm

Bertaraf olmuþ ýþýklarýn altýnda sessizce bekleyen bir karanlýðým ben
Bu þehrin en kalabalýk yalnýzlarý iyi tanýr
Ukala bir þekilde yaþýyor sanki arkamdan gelen ölü bir karartý
Sokak lambalarýnýn doðuþtan ayaklarý sakat
Kaldýrým taþlarý , evvelden eksik sarýlýp koþmalar için
Bir mum ýþýðý kýsýklýðýnda bakarken her þeye
Kýsýk bir þekilde aðlamak gerektiðini söyleyen tek serçe
Sende mi gidecektin
Buðusuna karýþan gözyaþlarýma hasret kalmýþ artýk
Yarýný kýrýlmýþ pencerem
Ýpi kýsa gelmiþ bir uçurtmaydý benim sessizliðim
Herkese yakýn ama gökyüzüne uzak
Nasýl böyle baðýrabilir bir yaðmur
Avazý çýktýðý kadar
Olabildiðince üstüme üstüme
Sýrýlsýklam olmuþ bir topraða çamur atmak sadece benim iþim
Nasýl bakarým ben yeryüzüne
Yüreði aðzýna gelmiþ bir tohumu filizlendirmek benim iþim olmasýn da kimin iþi olsun
Tabi bakarým göðe
Ama bakmam bir daha yeryüzüne
Mutluluða koþar adým giderken yere düþmek hangi hayatýn kuralý ?
Affetmem ben bu yeryüzünü
Kafa tasýmdan su içirdiðim o düþünceler
Hala susuyor
Hele bir susmaktan vazgeçsinler
Düþmeyi düþünmeden göðe uçacaðýz .
Kadri Demir



Sosyal Medyada Paylaşın: