AĞITLARDA İSYAN...

Eline mýzrabý alýp ta vurma,
Gönül sazýmdaki teller inliyor...

Ah- ü zar içinde aðladý ömrüm,
Sevgiyi unutan diller inliyor...

Emaneti kaptýrmýþlar yankiye,
Yanlýþ tartý tutan eller inliyor...

Dostluk; sadece kaldý sözlerde,
Bülbülü can vermiþ güller inliyor...

Bir baþka olmuþ yurdun havasý,
Muþtusu kesilen yeller inliyor...

Kapýlarý örtmüþ dost sandýklarým,
Dosta akýp giden yollar inliyor...

Dün ki han ,hamamlar ,saray yapardý,
Þimdi kabristanda kollar inliyor...

Kaç üç beþ inanmýþ taþýrdý her an,
Þimdi riya ruhlu sallar inliyor...

Doðruyu söylemez yalana koþar,
Hýrsýz bezirganda kullar inliyor...

Göndermiþ bir sabah helallýk almýþ,
Mendili elinde dullar inliyor...

Meyveye durdukça sam yeli vurmuþ,
Hýrsýz bahçývanda dallar inliyor...

Doruklara çektik ,canýmýz verdik,
Þanlý bayraðým da allar inliyor...

Kapý kulu olmuþ Al-i devlette,
Köpekleþen gözde yallar inliyor...

Emaneti verdik çakala ,kurda,
Yurdun can evinde hallar inliyor...

Her biri bir cihan devletler kurmuþ,
Oðuzu ,Türkmeni, Avar inliyor...

Kurulmuþ dostluða kanlý siperler,
Zulme kafa tutan mimar inliyor...

Musa DOÐRUER(TESLÝMÝ)
08.01.2015



Sosyal Medyada Paylaşın: