Yokluðun, içime taþ gibi oturdu önce. Bir avuç yanan kor yerleþti yüreðime. Yandý.. yandý.. yandý Acý mýydý? Aðrýmý? Ýnce bir sýzýmýydý? Neyse caným Taþ, çakýl oldu kum oldu tuzla, buz oldu Biraz zaman aldý ya olsun. Kor, küle döndü üf deyince, söndü. Ölmek istediðinde ölemiyor ki insan Týpký, yaþamak istediðinde yaþayamadýðý gibi Sonunda, nemi oldu Unuttum seni Sýra sende þimdi Hadi bakalým Kolaysa Sende unut beni.
Zülfiye ERDOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
zülfiye erdoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.