Sonet

Elnur Rəsuloðlu (Əliyev)

Günəþimsən, aya döndərib məni
Atdý sevgi adlý fəzaya Tanrý.
Sonra ordan geri göndərib məni
Məhkum etdi aðýr cəzaya Tanrý.

Bu cəza ayrýlýq, bu cəza hicran,
Nə edim? Buna da dözməliyəm mən.
Ýsti küləkləri qumlar sovuran
Səhrada Məcnuntək gəzməliyəm mən.

Aðlamaqla bitir hər günüm mənim,
Unutmayacaðam olanlarý mən.
Gözdən uzaq keçir sürgünüm mənim,
Özümə dost billəm heyvanlarý mən.

Ayým sona yetər, ilim qurtarar,
Məni iztirabdan ölüm qurtarar.

Sosyal Medyada Paylaşın: