Ve en son unut demiþtin bana Daðlar üzerinden geçen yollarý Güneþ onu takip eden ayý Yeni doðan bebek annesini Unutabilir mi? Söyle þimdi bana Ben nasýl unutayým seni Kalbimde ince bir sýzý Bazen diyorum neden böyle bir yazý Ýsyan etmemek elde deðil Sana son kez ’GEL’ dedim Gel ruhumu okþa ve sonra yine git Her gece odamda hayaletin geziniyor Dokunmak istiyorum ona Senin olmadýðýný bile bile Yüzümü çevirip bakýyorum duvarlara Ve yalnýzlýk dört duvar arasýndaymýþ Anladým zamanla Yalnýzlýk, herkes çekip gidince Kendi kendine söylenmek... Yalnýzlýk, o kadar insan varken Tek baþýna saf tutmak... Yalnýzlýk, anlatacak o kadar derdin varken Susmak... Senden o kadar þey öðrendim ki En önemlisi de sadece bu ikisi Susmak ve Yalnýzlýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emre TARHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.