misket

güz sessizliðine bürünüyor þehrim


kor kýzýlý gözleri
kinle beslenen toy yüzler geliyor aklýma
bir sigara yakýyorum
sararmýþ parmaklarým titriyor
alev alev





gamlý bir duvar gibi
çöküyorum banka
gazeteden yorganýna sýðýnan bir evsizden
canhýraþ kaçýyor gözlerim
insanlýðýmdan utanýyorum





olta atýyorum geçmiþime
gülüþleri yüzlerinde donmuþ
çocuklar takýlýyor
kehribar gözleri mavi bakan
þaha kalkýyor hüzün ýrmaklarým
kömür karasý





ne çok yitik var þehrimde




güz aðaçlarý ölü yapraklarýný savuruyor
yüreðime
üþüyorum





gecenin kör vaktini
þuh kahkahalar çekiyor
her yerde acý tütün kokusu





kuþlarýn uyuduðu saatte
sokak çocuklarý misket oynuyor
mendillerini
sularýný
boya sandýklarýný býrakmýþlar aðaç dibine
þehir durmuþ
yýldýzlar ay gezegen onlarý seyrediyor
ölüm
açlýk
susuzluk
korku
ve dahi
gecenin çirkinliði
yaklaþamýyor onlara
gülümsüyorum





yürüyorum
yürüdükçe
eziliyor düþünceler
adýmlarýmda kýzýl sarý yapraklar





ebemkuþaðý renklerine öykünüp
boyamak geliyor içimden þehrimi
renk renk


karanlýkta
aydýnlýk yüzler çiziyorum
yaþanasý bir dünyaya sýðdýrýyorum þehrimi

sokuluyor yaný baþýma
küçük adýmlarla
umut
bütün tutsak kuþlarý salýyorum















gönül gençyýlmaz

Sosyal Medyada Paylaşın: