Kütüphanenin karþýsýnda; Devlet Hastanesi büyük çam aðaçlarý içindedir doktorlarýn adýna illa "bey" eklenirdi birinin adý sadece "Þerife"dir
ne doktor, ne reçete yemeklerden önce Þerife altý saat arayla hatta saat baþýnda, yarýmlarda, çeyrek geçe, çeyrek kala günde dört deðil ondört defa Þerife gelir-gider-gelir kimine ilaç verir, kiminin nabzýna bakar þifa olur, derman verir, iþtah açar, kimine yemeklerden önce kimine tok karna Þerife gün yirmidört saat hastanede hastalara Hýzýr gibi yetiþir
Þerife doktorlardan önce doktorla doktorlardan sonra da aðrýya-acýya yangýya -sancýya Þerife “-iyi gelir”
Þerife geceler boyu sabahýn seherinde günün her saatinde ayný anda her yerde tüm dertlere bire-bir
kazara baþkasýna sorsan bir þeyler “Þerife Haným’a soralým” derler olmadý “Þerifee” diye çaðýrýrlardý Þerife Hastanenin gönderinde bayraktý Þerife kapýcý, nöbetçi, hasta bakýcý teþhisi O koyardý, iðneyi O yapardý kimin ne yiyeceðini O söyler, tuzsuz yemekleri O daðýtýrdý olmadýk iþe kalkýþanlarý O azarlardý
ziyaretçileri O karþýlardý, ziyaretin bittiðinde herkesi O uðurlardý taburcu olanlar O’nunla vedalaþýrlardý hasta yakýnlarý mutlaka O’nu soracaklardý hastalarýn, Þerife’li anlatacaklarý vardý
Þerife Hemþire zayýf biraz yaþlýca bir kýzcaðýzdý herkesin iyi dileklerini, dualarýný alýrdý onca edilen dualar, kabul olmuþ olmalý birgün bir "Yaleveþ"li birine vardý ve Yalvaç’tan ayrýldý
Yalvaç, Yalvaç Hastanesi, Yalvaçlý onca hasta, Þerife Hemþire’siz kaldý iþin aslý yirmi kadar daha hemþire vardý ama hiçbirinin adý bile Þerife deðildi Þerife gibi deðildi hiçbiri
Þerife bir baþkaydý çok çok baþka herkes hayrandý ondaki meslek aþkýna tercih etti aþký veda etti Yalvaç’a
herkes adýna teþekkür, takdir ve saygýlar sunarým hala duacýsýdýr bilenler tanýdýðýmýza Þükür
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.