Aksim camlara vurmuþ gece beni süzüyor
Karanlýklar içinde bir ben mi varým sanki
Dikenli altýn toplar oklarýyla üzüyor
Yitiyorum aniden sessiz buharým sanki.
Kaybolan benliðimdir eski bedenim deðil
Karalarla kahrolmak gerçek nedenim deðil.
Aksim camlara vurmuþ gece anlar mý sanki
Kendimi unutmuþum kimler beni tanýyor
Rüzgâra binip kaçmýþ içimdeki musiki
Aðaçtaki baykuþ da yaþýyorum sanýyor.
Ölüyüm bir akrebin peþinde sürüklenen
Zamanýn bahçesinde hüzünle bürüklenen.
Aksim camlara vurmuþ gece titrer yapraklar
Sanki temas mý etmiþ buz tutan ellerime
Eski yazmam sýyrýlmýþ saçlarýmý kim saklar
Hangi gölge acýr ki dökülen tellerime?
Son lokmamý soframdan elimle böleceðim
Hiç kimse iþitmeden sessizce öleceðim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM