Yaðmurlu bir Ýstanbul günü
Ahmak ýslatýrcasýna
Sýðýndýðýmýz balýkçý barakasýnda
Ýçtiðimiz çayýn da tadý bir baþka
Hatýrlattý bana
Yaptýðýmýz kahvaltýyý tahta masamýzda
Yapraklar arasýndan süzülen
Yaðmur damlacýklarý gibi
Bizi bize daha da yakýnlaþtýran
Güzeldi seninle yaðmurda yürümek
Alnýna konulan ýslak buselerle
Seni seviyorum demek
Ýþte öyle bir gün
Olumsuz gidiþe
Bulutlarýn isyaný sanki
Kendinize gelin der gibi
Olmasýn bizi ayýran bu yaðmur
Yýkasýn kirlenmiþlikleri arýndýrsýn
Edemem seni yolcu
Sallayamam arkandan el
Biliyorum gideceksin tek söz etmeden
Çayýmýzýn son yudumunda
Sadece dudak izlerin kalacak bardakta
Belli belirsiz kal diyecek dilim
Seslenirim sana gözyaþlarýmla
Anlýyorum
Yaðmurla geldin yaðmurla gideceksin
Ben yine yalnýz kalacaðým kimsesiz
Sensizliði yaþayacaðým kendimle
Alýþmýþtým sana hem de çok
Gitsen bile bir yanýn benimle...
Refik
13 . 09 . 2015
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.