Gece dinler bitmeyen sessiz haykýrýþlarýmý,gökyüzü ona eþlik eder Çok gülerse bu yüz,kalp de ölür..bu ruhta mutluluða eþ mi keder? Çokça aðladým,þahid dolunay; þahid ellerimin sarmaladýðý kalem Dolunay asmýþ parlak yüzünü,kalem üzgün halime; bir hâl-i matem Gözyaþlarý aþýndýrdý bu cansýz suratý,afili bir sessizliðim var Mutluluk..ayrýldýk seninle istemeden,artýk gel ve sensizliðimi sar
Sanki mezarýn,önünden her geçtiðimde benim için sakladýðý bir sýr var Göçük bir çukur,içinde bir ölü; sýrtýnda taþýdýðý aðýrlýk tonlar Hep oraya çýkýyor gördüðüm bütün yollar,bunu en iyi oradakiler anlar Þimdi kes ümidini iþte,günler geçer ve çýkar birer birer canlar
Firak olduðunu anladým,hakikat budur dünyada Ben gerçeðin eþiðindeyim,sen sanarken kendini rüyada
Sosyal Medyada Paylaşın:
Buruk Sayha Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.