M A R A L I M

bu þehrin sokaklarýnda yaþardý sevdamýz maralým
gözlerinde kaybolurdu bakýþlarýna vurgun yüregim
ellerimi tuttugunda nefesim dügümlenirdi bogazýma
aynalara sorardým ya seni birgün kaybedersem diye
çünki ben hayatým boyunca iki defa hiç gülmedim

güneþim seninle doðardý her sabah odamýn duvarlarýna
kalbim kanardý inceden inceye sen aklýma geldiginde
derin düþüncelere dalar adýný sen koyardým sevdamýn
ipek saçlarýnda bir rüzgar olup esmeyi hayal ederdim
kelimeler anlamsýz kalýrdý seni anlatýnca maralým

delice bir tutku bendeki aþkýn tutsak almýþ hayatýmý
gidiþine baka kalan gözlerim bekler oldu yollarýný
fýrtýnalý bir gecede yitirdim sen dolu umutlarýmý
yýldýz gözlerin gamzeli yüzlerin gitmiyor aklýmdan
bu kadar çok severken gidiþ sebebin neydi maralým

talihsiz bir aþkýn iki oyuncusumuyduk biz seninle
gülmedi hiç bahtýmýz mutluluk ise çok uzak kaldý
sen leyla ben mecnun gibi severken neden bu ayrýlýk
tuz buz olmuþ cam misali paramparça kalbim þimdi
karlý yüce daðlarda esen asi rüzgarýmdýn sen maralým

ecel dayandý kapýma toprak sarmak istiyor bedenimi
kimler girdi bizim aþkýmýzýn günahýna ne istediler
nasýl kýydýlar bizim bu sevdamýza hiçmi acýmadýlar
uçurumlara düþtüm her gece kabus dolu düþlerimden
tertemiz senli aþkýmý kana buladý hayallerim maralým

Erkan Sezgin


Sosyal Medyada Paylaşın: