E S M E R İ M
hayalinle uyandým yine bu sabah güne
dünden kalan yüklü bir hüzün var gözlerimde
güneþ yine sensiz ve öksüz doðmuþ,sahiller bomboþ
yanlýzlýðýma kelepçe vurmuþ,keder dolu yokluðun
serçeler konmuþ pencereye,seni bekliyor esmerim
bir parça beyaz peynir,bir kaç zeytindi mutluluk
oysa ne çok severdim seni,yaþamayý göze alýrcasýna
senden baþka yaðmur yaðmadý gözlerimden avuçlarýma
ve senden baþka bir ýþýk doðmadý soðuk duvarlarýma
gittiðin gün yapraklarýný döktü karanfiller esmerim
bizim mahalledeki ayþeyle murat evleniyorlar bugün
hani hep derdinya bizide çagýracaksýnýz deðilmi nikaha
ayþenin küçük kardeþi davetiye getirdi dün akþam üstü
þöle yazýyordu zarfda ablam abim þahitlerimiz sizsiniz
gidiþini nasýl anlatýrýmki onlara yýkýlmazlarmý esmerim
geçenlerde hanife teyzeyi gördüm yolda oðlum diye seslendi
pek bi dalgýnsýn hastamýsýn dedi yok teyzem iyyim dedim
haným kýzýmýzý göremez olduk nerelerdeki hiç görmüyorum
etrafýmda yanan ýþýklar bir anda söndü karardý dünya
o artýk yok bile diyemedim sakladým gözyaþlarýmý esmerim
yokluðun kasýp kavuruyor geçtigin dokunduðun heryeri
bu kadar büyük sevilirken neydi bu gidiþin sebebi neydi
yakýþmadý çiçeklerin ilk baharda kuruyup yaprak dökmesi
yakýþmadý sevgi dolu yüreklerin boncuk boncuk yaþ dökmesi
gidiþin sana yokluðun bana öksüz kalmak sevenlere yakýþmadý
esmerim....yakýþmadý bee esmerim
Erkan ÞEREMET
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.