Yaþayamadým. Ne gönlümde aþký, Ne de gönlünde Yaþayamadým.
Baharlar geldi geçti. Bahar gülleri açtý. Bülbüller geldi. Bahar güllerinin zamaný geçti. Yaþayamadým. Güz gülleri açtý sonra. Yine yaþayamadým. Sonbaharlarý ya da ilkbaharlarý, Yazlarý da, Kýþlarý da, Yaþayamadým.
Sigara dumaný, Kahvenin sýrdaþý, Çayýn tadý, Hep yaþadý, Ben yaþayamadým.
Ne doktorlarýn ilacý, Ne de þifacýlarýn, Nenemin eski alýþkanlýklarý, Falcýnýn bakýþlarý, Hocalarýn üflemeleri, Annemin sitemleri, Babamýn öfke nöbetleri, Dostun artýk bezgin cümleleri, Yaþanmak üzereydi hepsi. Ama ben yaþayamadým.
Ömürden baharlar da gitti, Yazlarla kýþlarda, Yelkovan akrebi hep kovaladý, Çaylar soðudu, Kahveler acýdý, Kelebekler her zamanki gibi bir günlük yaþadý, Bülbül yine aþkýný tam anlatamadý, Ama en azýndan çabaladý, Hepsi zamanlýydý, Ya da öyle sanýldý, Yaþamak benimde hakkýmdý. Ama yaþayamadým. Aðladým. Karalarda baðladým. Yasta kaldým, Arafta uyandým, Sensiz kaldým.
Yaþayamadým, Ne baharlarý, Ne tatlarý Nede aþklarý, Ýþte gönüle vermeyince Hak yaþamayý, Bende yaþayamadým. 02.02.2015 01:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
Havariler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.