BEN UŞŞAK'IN
Ey masmavi gözlerine hayran olduðum matmazel!
Neden tenindeki elbiselerin öyle periþan?
Bak þöyle bir etrafýna, tabiat ne kadar güzel!
Olmayasýn ha karamsar, muannit-kâr hiçbir zaman!
Ben senin öylesine olmaný talep-kar etmem,
Ýþte baþýndaki ala zülüflerin didik, didik!
Fistanýn ki, olmuþ göðsünde talan, tarumar, müphem,
Ve vücudunda et ne gezer! Tastamamý bir kemik!
Söyle bana! Seni bu derece kim etti tarumar?
Þuna bak: Üstünde kanlar var, her yanýn bere içinde.
Kim etti seni? Bu mertebe müthiþ bir halde bimar?
Hiç gezilir mi? De, bana, bu alemde bu biçimde.
Hayýr! Olamaz böyle zulüm edici hareketler!
Koy onlarý; seni en mükemmel uþþaklarýn bekler.
Onlar ki pisi pisine seni bil gebertecekler,
Dedim ya! Ala âþýklarýn var, seni yüceltecekler…
Mesela iþte ben; kulunuz, köleniz KÜÇÜK OZAN!
Seni belki hisleriyle bir biçime sokabilir.
Doldu ey matmazelim kan aþkýn ile benim kazan,
Ýþte aþkla yanan kazan, seni mutlu kýlabilir.
KÜÇÜK OZAN ( CML DMR)
VATAN ve ASÝLER’DEN.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.