YAPRAK DÜŞTÜ DALINDAN

Ve yaprak düþtü dalýndan,
Sen düþmeme sebep kader dedin,
Vakit geçti, mevsim bitti dedin,
Ben dalýnda tutmadýn diye hep sitem ettim.

Belki sen haklýydýn, kaderdi, yazgýydý bu,
Zaman çok geçti, mevsim hazan vaktiydi,
Belki de ben haklýydým, tutsaydýn elimden,
Sararýp solmazdým, düþmezdim gönlünden.

Ve yaprak düþtü dalýndan,
Bir ben daha gelip geçti ömründen.
Þimdi günden güne sararýp solmaktayým.
En küçük rüzgârda dahi savrulmaktayým.

Tutunamadým sevdama, duramadým dalýmda.
Ama ümit yoktu ki,
Kal demedi ki baktýðým hiçbir falýmda.
Þimdi derin bir sýzý,
Ýnce bir sancý var sol yanýmda.
Bundan böyle, hasretlik bekler beni yarýnlarýmda.

Ve yaprak düþtü dalýndan.
Çiçek açmýþtý oysa...
Meyve verecekti yakýnda.
Güneþin sarýsý,
Iþýl ýþýl parlayacaktý senin yanýnda.
Gel gör ki ne güneþ kaldý, ne de gün,
Ey vefasýz sevgili, ey sevdasýna yandýðým,
Bak bir sevdayý daha bitirip,
Tükettin en sonunda...

Sosyal Medyada Paylaşın: