Mehmedim
Gece karanlýktý, hava soðuktu,
Tüfeðe sarýldý yattý Mehmedim.
Ana benim iþte, bak geldim dedi,
Rüyada duruldu aktý Mehmedim.
Sessizliði bozdu mermi sesleri,
Kayboldu tükendi bitti düþleri,
Gözünden süzüldü masum yaþlarý,
Baðrýndan vuruldu,düþtü Mehmedim.
Yolunu gözlüyor yaþlý anasý,
Mektubun beklerdi nazlý sunasý,
Hala avcundadýr asker kýnasý,
Kurbandý verildi, uçtu Mehmedim.
Yürek dalga dalga ,göz çakmak gibi,
Açtý yumdu gözün,son bakmak gibi,
Birþey fýsýldadý, geldim hak gibi
Bir güldü kýrýldý, soldu Mehmedim.
Sahrada,derede,tepede, Mehmet,
Denizde,kýyýda,saphada, Mehmet,
Savaþta,mevzide,cephede, Mehmet,
Kalplere örüldü, baðdý Mehmedim.
Nemlidir gözleri, dizler yorulmuþ,
Karanlýk gecede pusu kurulmuþ,
Tazecik bir fidan yere serilmiþ,
Cennette görüldü, aslan Mehmedim.
DOÐANER’im uyan ne iþ bak hele,
Bu ne duman, bune döðüþ, kalk hele,
Yaþlý gözlerle son bakýþ hilale,
Ölümle dirildi þehit Mehmedim.
Ercan Þahin DOÐANER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ercan Şahin_Doğaner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.