KÖYÜMÜ HASBİHAL

Erimiþtir karlar bahar gelmiþtir
Köyüm buram buram kokardýr þimdi
Yanýktýr yürekler zikre dalmýþtýr
Ahali namaza kalkardýr þimdi.

Hayalimde orda düþte ordayým
Burnumda tütüyor papatya çayým
Çay demlemek için kemençe dayým
Taþ ocakta ateþ yakardýr þimdi

Kaybettim gurbette bulsam özümü
Kapanýp camime sürsem yüzümü
Babam küfeleyip kara üzümü
Boluma döküpte sýkardýr þimdi.

Hatice ninemin bükülmüþ beli
Tutmuyormuþ artýk ayaðý eli
Göçünü sarmýþtýr bütün ahali
Baharda yaylaya çýkardýr þimdi

Ah düþtüm düþeli þu gurbet ele
Hasretim çiçeðe hasretim güle
Sekibað güneyli akmere kale
Coþmuþtur gök suyum akardýr þimdi.

Daðlarýn havasý bir baþka olur
Ýnsan kendin bulur,huzuru bulur
Düðünler kurulur, þölen kurulur
Efeler zeybeðe kalkardýr þimdi

Dürüst ol der atam verirken öðüt
Burda harman olmuþ yüzlerce yiðit
Pamuk deresinde açarken söðüt
Yüce boz daðlarýn bol kardýr þimdi

Bilmem bu hasrete nasýl dayanam
Oyalý yazmasýn takardýr Rana’m
Saðdýysa koyunun Fadime anam
Kazana peyniri dökerdir þimdi

Doðaner’im böyle yazar yazdýkça
Gurbette gurbete kýzar kýzdýkça
Ýçin için kendin üzer üzdükçe
Köyünü kafaya takardýr þimdi

ERCAN ÞAHÝN DOÐANER

Sosyal Medyada Paylaşın: