Her gün bir acý Hangi gün yok ki Gencecik þehitler veriyoruz Ýçin parçalanýr mahvolursun Bir tarafta can pazarý Elinden bir þey gelmez Dualar okursun
Elim gitmiyor yazmaya Tükendi tükendi kalemim artýk Utanýr oldum insanlýðýmdan Aðlayan duvarlar görürsün Hýçkýrýklara boðulmuþ Her taraf sanki kan gölü Ýçim sýzar durur
Nasýl bir dünya tahayyül edersin Böyle bir zamanda Etraf simsiyah toz duman Gülmek benim neyime Bu hazan varken kulvarýnda Saygý soyulmuþ dallarýndan Sevgiden ise eser yok
Haykýrasýn gelir göklere Büyür özlemlerim göðsümde Hani bizler insandýk hoþgörü nerede Ne oldu neyi paylaþamýyoruz Ýnsanlar denizlerde Kaybolansa o kahrolasý insanlýk Çýkamaz oldum sokaklara Ýçim acýyor artýk acýyor Yeter artýk bu ne zaman bitecek Bu ýzdýrap elem keder Ýnsanlarda duygu kalmamýþ Utanýr oldum insanlýðýmdan
Behçet Bük 1001/4.9.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.