en deðerli sermayemiz,
en zor yetiþen aðacýmýz,
insandýr; ana baba kardeþ bacý
varlýðýyla el ele yükselip
yokluðuyla yapayalnýz
katlanamadýðýmýz acý
ayný dalda yetiþen
meyveye benzer insanlar;
dertlisi dertsizi,
çarýðý çürüðü
iyisi kötüsü,
güzeli çirkini
kurtlusu kurtsuzu
sarýþýn, esmer, beyaz
renklisi solgunu
ermiþ ermemiþ,
yeþili, olgunu
hepsi hayat yolunda
ipe dizilmiþ
birer boncuk tanesi
milyarlýk bir uzun tesbih
baþýnda bir imamesi..
estikçe sert rüzgârlar
budayýp dallarý kýran
ah yok mu filizkýran fýrtýnalar
yorar gövdeyi, paralar
geçen zaman insan için
zaman eskitir yaralar
dal kýrýlýr yazýk, düþer yere
savrulan çiçek
ezilen meyvelere.
kimi bonkör, kimi nankör
hayat bu
kimisi efendi, cömert
kimisi cimri, namert
birinin eli açýk
bir diðerinin aklý kaçýk
biri becerikli
biri dolaþýk
biri sevmez kimseyi
öbürü benim gibi
ömür boyu âþýk
her insan ayrý bir renk
ezelden beri böyle
insanýz rengârenk...
unutmayalým ki
birileri çok çok masumdur
birileri çýkarcý bencil,
hýrsýz uðursuz arsýz
birileri bölücü, terörist
kasým kasým kasýlýr
insaný acýmasýz hedef görür
cana kýyar, öldürür
cezasýz kalýr mý; kalmaz
bakýnca vitrinine kasabýn
her k/oyun
kendi bacaðýndan asýlýr!
zýttýmýzla iç içeyiz
böyledir evrenin yasasý
kiminin masasý vardýr
kiminin tasasý
bir fýrtýna gelir geçer
kýracaðý dalý seçer
bir iyiye
bir kötüye döner zaman
’bu dünyaya cellat da lâzým
sakýn sen olma!’
aman aman; kasýlan kasýlsýn
her koyun
kendi bacaðýndan asýlsýn!..
Ýnsanýz; deðerimizi bilelim
ne zulmedelim kimseye
ne ölelim öldürelim
öleceksek ecelimizle
güleceksek gülelim
olan oldu, biten bitti
kalan kaldý, giden gitti;
geleceðimiz kendi elimizde...