Düşler Ülkesi

Düþler Ülkesi

“Bir cisim yaklaþýyor!”
Nasýl tanýmlarsýn?
Öðrendiklerin, bildiklerin mi?
“Hiçbir þey bilmiyorum!”
Oysa “Ben” her þeyi biliyorum!

Düþlerin senin mi?
Özlemlerin, sevinçlerin, üzüntülerin…
Ne kadarý senin?
Onlarý tanýmlayan, sen misin?
Algýladýn, benimsedin!

Sen, “Ben” misin?
“Ben ol da gör!”
Kendinden bahset, sen, kimsin?
Ama masal anlatma!
Seni “Sen” yapan nedir, biliyor musun?
Ben, senin gibi olamam!
Sen, “Ben” gibi olabilirsin!

“Herkesin hali, benimle ayný!”
Öyle sanýyorsun!
Sen, kimin düþüsün?
Düþlerimiz ayný deðil!
Düþlerini açýklama!
Sana ait iseler, gerçekten…
Sonra, senin olmaz!

“Düþünce gücü” var mý?
Ýkinci el uyar mý?
“Ýlk ben düþündüm” mesela,
Böyle bir þeyin var mý?
Öncenin eleðinde, elenmemiþ;
Özgürce, engellenmemiþ…

“Filanca böyle demiþ!”
Peki, sen ne dersin?
Sözlerinin esirisin,
Açýklama, sadece düþün!
Kendi düþlerini yarat!

Aþk’ý bilirim, masalýna inanmam!
Görecelilik var ise aldanmam!
Gözü, sözü, güzü; yenisi-eskisi olmaz!
Ýyisi-kötüsü; genci-yaþlýsý da olmaz!
Düþünceden çýkarsa, “Aþk” bile olmaz!


Dünya dönünce, bir gün mü?
Güneþ, Dünya’dan büyük mü?
Sahi “Büyük”, ne kadar büyük?
“Küçük”, neye göre küçük!
Evrenin merkezi var mý?
Nasrettin Hocanýn eþeðinin bastýðý yer,
“Dünyanýn merkezi” olabilir mi?
Öðretilenler hakikat mi, ya öðretenler?
Aslýný bilen var mý?
Düþünen, zaten bilir!
Biliyorum ama ben, söylemem!
Cesaretin var ise gerçekten;
Bunlarý bir düþün, sen de söyleme!

Ahmet Bektaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: