SEN

Her bahar bir baþka nazla gelirdin,
Bu merdivenleri çýkarken tek tek..
Dünyaya müsavi hýzla dönerdin,
Her akþam batardýn gülümseyerek...


Halinden bimiþtim bana aþýktýn,
Bense sokaklarýn çekilmez yükü.
Kaçýncý bahardý karþýma çýktýn,
Dudaðýnda beni çaðýran türkü ?


Nasýl konuþurduk ? Bülbülden, gülden,
Sevinç tellallarý gözlerimizde.
Geceler o zaman anlardý halden,
Nöbet beklerlerdi penceremizde.


Uçuk bir telaþla gerildi nabzýn,
Kimselere birþey söylememiþtik.
Nerden koptu bu kasýrga ansýzýn,
Aramýza kimler girdi bilmedik.


Bahara kalsaydý olmazdý böyle,
Gel bu diyarlardan kaçalým yarim.
Sen yine baharlýk türkünü söyle,
Yine çifte güller açalým yarim.


Yýlgýným ayrýlýk getiren kýþtan,
Bütün mevsimleri hep bahar yapsak.
Dönelim herþeye yeniden,baþtan,
Ne olur bir daha hiç ayrýlmasak.


Kýramam söðütüm dallarý narin,
Nabzýn pýtýr pýtýr,kuþ gibi ürkek.
Yükseklerde kalma gönlümüze in,
Isýt yuvamýzý ör petek petek...


Gözbebeklerinde çýrpýnýr zaman,
Bunca hasasasiyet kalbimize yük.
O zalim rüzgar ki esiyor yaman!
Anladým derdimiz daðlardan büyük...




Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın: