“Binbir kin ve nefretle yolcu ederek ine Gönderen pis, fahiþe ananýnýzýn kalbine, Cibilliyeti bozuk, barýþ bilmez sulbüne Acý salacaksýnýz.” demiþtik; gördünüz mü?
Afiþte musluklardan kan akýtýyordunuz. Tehditle oy devþirip halka çatýyordunuz. Ne oldu; bol keseden atýp tutuyordunuz? “Yalnýz kalacaksýnýz.” demiþtik; gördünüz mü?
Sahtekâr hocanýzla bir olup, ilendiniz. Muhalif yandaþlarla þýmarýp, bilendiniz. “Millete açtýðýnýz çukurlara kendiniz Bir bir dolacaksýnýz.” demiþtik; gördünüz mü?
Ulan, kaç kez affettik geçmiþte suçunuzu, Giydirdik sýrtýnýzý, doyurduk açýnýzý! “Nankörlük ederseniz o bitli saçýnýzý Tek tek yolacaksýnýz.” demiþtik; gördünüz mü?
Cehennemin dibine kadar son hýz, bu gazla Defolun; çektiðimiz yeter bunca marazla! “Selocan eþliðinde, puþt makamlý, o sazla Hicran çalacaksýnýz.” demiþtik; gördünüz mü?
Mücella Pakdemir
SABIKALI ÞAÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mücella Pakdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.