Ey dost ! Görmedim gözlerini gecede Sözlerin düþtü Yüreðime Ne gemim batar Karadeniz’de Ne de kýrmam kimseyi gizlice Dilim ne söylerse içim odur Riyayla, dolanla iþimiz yoktur. Yunus’tur bizim pirimiz Gönlün kapýsýndan Eðri odun geçirmeyiz. Dosta hasrettir gönlün, Koksa da nefesimiz Deðildir açlýk için, Aþkýn orucudur niyetimiz, Dostun, muhabbetini severiz. Çileden geçer gönül Hem de bin birinden Ah etmez dilimiz Gülün dikenini de severiz.
Mevlana’nýn izidir aradýðýmýz Tende hapsolup kalmayýz. Aþký anlamayan nâdân ile Yollarda konaklamayýz. Can dediysek bir insana Candan geçer, caný zorda komayýz. Bizi bilmezse gönül, Gönül evinde aðýrlanmayýz.
M. Ö. / 08.03.2008 kahramanmaraþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
çigdem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.