Gitme...

Ölüm sensizliðimdir bilesin,
ne zaman,
ne zaman sesin soluðun kesilir,telefonun ucunda,
duyamazsam nefesini,
bilirim ama yine de,
tüm býçak sýrtý saniyelerde,
her þeye raðmen benimlesindir,
tüm düþüncelerinle...

Benden koptuðun an,
beni benden aldýðýn andýr bilesin,
tut ki;
kýyýsýz bir okyanusun
en ulaþýlmaz ufuk çizgisinde,
fersah fersah uzak da olsan benden,

yine de dibe vurmuyor,
direniyorsam!sahiline yüzmekten korkmuyor, yýlmýyorsam...

Bu umudum,
hala yorgun kulaçlarýma güç vermekteyse eðer,
bu sevginin mucizesindendir...

Sakýn çekip gitme ömrümün bu son yapraklarýndan...

Yokluðun ölümümdür bilesin,
arkanda koskoca bir enkaz býrakýrsýn,
o görkemli ve ýþýk ýþýða,
sevda akseden kentten arkada kalan,
yýkýk dökük virane bir þehir kalýr burada bilesin caným,

yokluðunda,
hayat durur yüreðimin sen dolu sokaklarýnda,
tüm lambalar söner umuda dair mýsralarda,
bilesin
bilesin
bilesin caným...

NÝLGÜN ÇAKICI/8 MART 2008/ 09.30 CT.</strong>
Sosyal Medyada Paylaşın: