I.
Diþi kuþlar ve gökkuþaðýndan yedi renk,
bir dünya kurdu ikimize
ve þiirler dillendi aþk için.
Aþk, haykýrýlarak okunulacak bir þiirmiþ,
hayatýn kulaklarýndan
yüreklere inen saðýr yolda...
Biliyorsun,
aþk senin için icad edildi
ve aþk þiirleri senin için yazýldý.
Unutma Firuze,
bir gün unutulur da þiirler,
tüketirse isim isim aþklarý kýrgýnlýklar,
yanarsýn alev alev kendi ahýnda...
II.
Takatim tükendiðinde,
senin sinerjine tutunurdum;
kendime geliverirdim çabucak.
Kezalik yârenlik daima hoþsohbetti.
Yaþamaya dair gayretimiz hiç tükenmezdi...
Þimdi ise,
Kýrlangýç yuvalarýna benimle sýðýnmadýðýndan,
bir hayalperest oldum ben
ve pek çok kýrýk hayal ektim topraklarýna,
indirdim gemilerimi ambardan...
Gemilerim iþgal edecek seni,
ama güller önlemekte, dikenlerini kuþanarak…
Diken batýðý kanamalarýný onarýp,
bir daha yüzebilir mi gemilerim,
bilemiyorum...
Bir anlatabilsem, elinden tutup
bir tek seni yanýmda götürmek istediðimi,
bu savaþa gerek kalmayacak…
III.
Yüreðine bir damla kaným düþsün,
bir damla gözyaþým,
bir nefeslik ruhum ol
ve bir þiirlik aþkým,
düþlerimde kal ömürce...
Ýstedikçe çoðalmakta arzularým.
Düþlerim dolu dolu...
Senin yokluðunda bile,hayallere daldýrýp aklýmý,
kavuþmasýzlýðýn öyküsünü yazan eski kalemler açýyorum...
Aþkýmýzý hep þiirlerin anlattýðýný sanýrdýn ya,
okuyacaðýn binlerce þiirin olsun aþkým, anlamsýz i mgeler arasýnda...
IV.
Seni üzmek için küstahlaþmak isteyen
ve aðzýmýn içine düþen,
kaba saba sözcükleri tekme tokat kovdum,
seninle arama girmemelerini söyleyerek.
Birkaç tatlý sözcükten ibaret kaldý söz haznem,
onlarý da senin için sakladým.
Aramýzda duran kýrýklýklar ise depremlerden...
Zaten Eylül geldi
ve zaten birçok küfür edilmekte ihanet sahiplerine...
Unutma Firuze, bu sessizliðin sebebi,
kahpeliklere hoþ görüden deðil,
ihanet içindeki herkes kahpeleþtiðindendir.