DEDİM Mİ DEMEDİM Mİ

Bir zamanlar can olan, o yalancý gözlerle;
Bakacaktýr ey gönül dedim mi demedim mi?
Gözyaþýn mutluluktan deðil safi kederden;
Akacaktýr ey gönül dedim mi demedim mi?

Rest çektiren kimdi kim þu hayatýn restine;
Aklýmdaki hayalin düþlerime kastý ne?
Sen bakmaya kýyamaz sen titrerken üstüne;
Býkacaktýr ey gönül dedim mi demedim mi?

Saymadýk sevda için dökerken terimizi;
Kurþuna dizdirirken son kalan erimizi;
Derme çatma olsa da þu gönül yerimizi;
Yýkacaktýr ey gönül dedim mi demedim mi?

Belki de çok mutludur baþka dizde yatarak;
Ýnandým yalanýna biraz hayal katarak;
Tabutuna çiviyi kahkahalar atarak;
Çakacaktýr ey gönül dedim mi demedim mi?

Tutma diyen elleri vedaya kanýt artýk;
Gözyaþlarým gözümde yükselen anýt artýk;
Bin soruya “Hoþcakal” en güzel yanýt artýk;
Çýkacaktýr ey gönül dedim mi demedim mi?

Yaradaným duymadý en bakir dileðimi;
Kaderim tamamlasýn mümkünse gereðini;
Girerken bahtiyardýn sýkarken yüreðini;
Sökecektir ey gönül dedim mi demedim mi?

Gördüðünde gülmesin diz çöksen de kalk yerden;
Geçtiði sokaklardan uzaklaþtýn yok yerden;
Kimseler bükemezken bileðini kýrk yerden;
Bükecektir ey gönül dedim mi demedim mi?

Varlýðýný suçlayýp, öldürdü yokluðunda;
Sallandýn yýllar yýlý bir umut ipliðinde;
Resim, mektup ne varsa bir sokak çöplüðünde;
Yakacaktýr ey gönül dedim mi demedim mi?

“Yüklenmiþim gönüle küfretmiþim, kýzmýþým;
Ýlk bakýþtan bu yana suya yazý yazmýþým;”

Ali ALTINLI – 05/09/2015
Saat: 14:30

Sosyal Medyada Paylaşın: