Kýyýya vuran çocuk mu cansýz? Yoksa bizler mi kansýzýz. Yüreði paslanmýþ insanlar bilmez. Anne feryadýný duyup da kayýp düþer yýldýz!
Kýyýya vuran hayvan olsa, Yürüyüþ için kalabalýklaþýrdý caddeler. Ah yüreðim içi yanmýþ bir dost bulsa, Ýçimde kalmazdý bu naðmeler.
Rabbim gören de sensin iþiten de sensin. Sabrý yaðdýr kullarýnýn üzerine. Ol de yer gök inlesin. Bu kadar acý yeter ademden gelene...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.